 |
| အရုဏ္မနက္မီ မနက္ ၄ နာရီ |
ေက်ာထဲထိေအာင့္ ေအးစိမ့္လာမႈကုိ သူ ရုတ္တရက္ခံစားလုိက္ရသည္။
မီးဖြင့္လုိက္ရမလား..ဟင့္အင္း မီးခလုတ္က သူ႕အိပ္ယာေဘးမွာ ရွိသည္မွ မဟုတ္ပဲ။ မီးခလုတ္ဖြင့္ဖုိ႕ သြားလွ်င္ ခုတင္ေအာက္ကုိ ဆင္းရမည္ .. ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္ရမည္။ မျဖစ္ပါ။ ေနာက္ေက်ာမလုံဆုိသည့္ ခံစားခ်က္ကုိ ယခုမွ တိတိက်က်ခံစားဖူးေလသည္။ ေနာက္ေက်ာဘက္ကုိပင္ မလုံဟု ခံစားေနရသျဖင့္ ကုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး ျခင္ေထာင္ အျပင္ထြက္ဖုိ႕စိတ္ကူးကုိ လက္ေလွ်ာ့လုိက္သည္။ ခ်ည္ေစာင္ပါးေလးကုိ ေျခမၾကားထဲညွပ္ကာ ေခါင္းထိ ဆြဲၿခံဳပစ္လုိက္သည္။ လုံၿခံဳၿပီဟုေတာ့ မခံစားရေသးေပမယ့္ အနည္းငယ္ေတာ့ အေၾကာက္သက္သာသြားသည္။ မသက္သာတာကေတာ့ အုိက္စပ္ၿပီး အသက္ရႈက်ပ္ေလသည္။ အေတာ္ႏွိပ္စက္ေသာ သရဲပါလား။ ခရီးထြက္သြားေသာ့ အေဖ့ကုိ စိတ္ဆုိးရမလား။ လမ္းထိပ္အိမ္ကအလွဳဴသုိ႕ ညအိပ္သြားကူေနသည့္ အေမ့ကုိ အျပစ္တင္ရမလား။ အခုေျခာက္လွန္႕ေနေသာ သရဲကုိပင္ ေဒါသ ထြက္ရမလား မသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သရဲေၾကာက္တတ္ေသာ သူ႕အဖုိ႕ ညတစ္ညလုံး အိမ္မွာ တေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းရဖုိ႕သည္ အေတာ့္ကုိ မလြယ္ေသာ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။ အေဖႏွင့္ အေမ ရွိေသာ ညေတြက မေျခာက္ပါ။ သူလည္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္က မ်ားသည္။ ယခုေတာ့ ၾကည့္ပါဦး။ အသံေတြ ေပးလုိက္ ၊ ညည္းလုိက္ ၊ ေျပးလႊားလုိက္ျဖင့္ တရစပ္ကုိ ေျခာက္လွန္႕ေနေလေတာ့သည္။ အရင္က သရဲကားေတြ ထဲမွာ ေၾကာက္လန္႕စရာေတြ ၾကည့္ၿပီးလွ်င္ အေဖ့အဆူခံၿပီး အေဖႏွင့္ အေမ့ အခန္းထဲ၀င္ကာ အတင္းတုိးေခြ႕ အိပ္ေနၾကပါ။ ယခုညကေတာ့ သူကူကယ္ရာမဲ့ေလေတာ့သည္။ အာေခါင္ျခစ္ကာ အေမ့ကုိ ေအာ္ေခၚလုိက္ခ်င္သည္။ သုိ႕ေသာ္မေအာ္ရဲပါ။ အေမ့ထက္ အရင္ သရဲက သူ႕အခန္းထဲ ၀င္လာႏုိင္သည္မဟုတ္လား။ ေဟာ... မီးကင္းတဲက သံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကားရေလသည္။ ၃ ခ်က္ ... ဒါဆုိ မနက္ ၃နာရီေပါ့။ အလင္းေရာင္ လာမုိးလင္းဖုိ႕ ၂ နာရီ ၃ နာရီခန္႕ လုိေသးသည္။ အတင္းဖ်စ္ညွစ္အိပ္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားရမည္။ ဟင့္အင္း .. မရပါ။ ျပဴးေၾကာင္ေနေသာ မ်က္လုံးအစုံကုိ မွန္မၾကည့္ပဲႏွင့္ ခံစားမိေလသည္။ မိုးလင္းဖုိ႕ ၃ နာရီကုိ သူ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းရပါ့မလဲ။ ...ပုိမုိ ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္ေကာင္းလာေနသည္။ ဟုတ္သည္ .. အဲဒီ အသံ ေျခသံ ေျခသံက သူ႕ အခန္းဆီသုိ႕ တေျဖးေျဖးေရြ႕လာေနသည္ကုိ ခံစားေနရသည္။. ဘုရား ဘုရား.. ဟုတ္ၿပီ .. ဘုရား စာ ရြတ္ရမည္။ ဘုရားစာ ဘယ္က စရြတ္ရမည္နည္း။ ေခၽြးေတြပဲ ျပန္လာသည္။ ေမတၱသုတ္။ ေမတၱသုတ္ ရြတ္မည္။ ဟင့္အင္း အစကုိလည္း ေမ့ေနသည္။ ေန႕တုိင္းစာအုပ္ၾကည့္ကာ ရြတ္ေနမိေသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အခုမွ အျမင္ကတ္မိသည္ ။ ဟုတ္ၿပီ ။ သံဗုေဒၶ ရြတ္ရမယ္.. သူရသည့္ ဂါထာေပပဲ။... သံဗုေဒၶ .. အဌာ၀ေသ... ... .. ဟင့္အင္း .. ေျခသံက ပုိပုိၿပီး နီးကပ္လာေနသည္။ မရပါ ဘာကုိ မွ ဆက္ရြတ္ႏုိင္စြမ္း မရွိေတာ့။ ရွပ္ရွပ္ ရွပ္ရွပ္ မည္သံက သူ႕အသက္ကုိ ေျခႊေတာ့မည္လား။ ဘယ္လုိပုံစံရွိေနမည္လဲ။ ဆံပင္ဖားရားႏွင့္ လွ်ာအရွည္ႀကီးလား။ အား ... သူဆက္မေတြးရဲေတာ့။ ေၾကာက္လြန္းလုိ႕ တုန္ယင္စျပဳလာသည္။ ဟင္.. ေျခသံက သူ႕အခန္းကုိ ေက်ာ္သြားသည္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ဒါဆုိ ဘယ္ကုိ သြားသည္လဲ။ မီးဖုိေခ်ာင္။ ဟုတ္သည္ မီးဖုိေခ်ာင္ကုိ သြားဖုိ႕ သူ႕အခန္းကုိ ျဖတ္ရမည္။ ဒါဆုိ မီးဖုိထဲက အစားအေသာက္ေတြ စားဖုိ႕ လာသည္ေပါ့။ ေန႕လည္က အေမ၀ယ္လာၿပီး ႏွပ္ထားသည္ အမဲသားအုိးကုိ သတိရမိသည္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ အမဲသားနံ႕ရလုိ႕ သရဲလာတာပဲျဖစ္ရမည္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ ဒါဆုိ အင္တာနက္မွ ဖတ္ခဲ့သည္က ေသခ်ာေနၿပီ။ အမဲသားနံ႔ရရင္ သရဲလာတတ္သည္တဲ့။ ဘုရားဘုရား.. သရဲက အမဲသားစားလုိ႕ မ၀လုိ႕ သူ႕ကုိ လာစားရင္ ဒုကၡ။ အေမကယ္ပါ။ အေဖကယ္ပါဦး။ သူအရမ္းကုိ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ....ေဟာ... မီးဖုိထဲမွ အသံေတြ ၾကားေနရသည္။ အုိးခြက္ ပန္းကန္ေရႊ႕သံ ၊ ေရခဲေသတၱာဖြင့္သံ၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း မဟုတ္ေပမယ့္ တိတ္ဆိတ္ေသာ ညမုိ႕ အသံအားလုံး သူၾကားေနရသည္။ ဒီပစၥည္းေတြေတာင္ ကုိင္လုိ႕ ရေသာ သရဲဆုိေတာ့ တန္ခုိးရွိေသာ သရဲျဖစ္ရမည္။ ဒါဆုိ သူ႕ကုိမ်ား ဂုတ္ခ်ိဳးသတ္လွ်င္ မလြယ္။ သူအသက္ပင္ ျပင္းျပင္း မရႈရဲေတာ့။ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ေရာ ေစာင္ႀကီးၿခံဳထားတာေရာေၾကာင့္ ေခၽြးတုိ႕က ေရခ်ိဳးေနသည့္အလား။ မသုတ္ရဲပါ။ ထုိေခၽြးတုိ႕ကုိ သုတ္လုိက္လုိ႕ အသံထြက္သြားလွ်င္ သရဲ သူ႕ဆီ ေရာက္လာလိမ့္မည္ေလ။ အတတ္ႏုိင္ဆုံး မုိးလင္းသည္ အထိ မည္သည့္အသံမွ မထြက္ပဲ သူေနမွ ျဖစ္မည္။ အလင္းေရာင္လာလွ်င္ သရဲတုိ႕ မေနႏုိင္ဆုိတာေတာ့ သူေသခ်ာသိေလသည္။ မုိးရယ္ အျမန္သာ လင္းပါေတာ့ ဟုပဲ ဆုေတာင္းမိေလေတာ့သည္။ ေဟာ... သရဲက တစ္ေကာင္တည္းမွ မဟုတ္ပဲ .. အုပ္စုနဲ႕ကုိ ျဖစ္ရမည္။ .. ညည္းသံ ဟုတ္သည္ အစကတည္းက ၾကားေနရေသာ အသံကုိ အိမ္ေရွ႕ ေလွကားအတက္ ၀ရန္တာမွ ေျပာင္းၿပီး ၾကားေနရသည္။ ခပ္တုိးတုိး ဒါေပမဲ့ ေလးေလးပင္ပင္ ညည္းညဴေနေသာ အသံျဖစ္သည္။ အသံက ေလးပင္ၿပီး အေတာ္ေမာေနသံမုိ႕ အဖြားႀကီးအုိ သရဲျဖစ္မည္ ထင္သည္။ သူေတာ့ ယေန႕ညအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ၿပီ ထင္သည္။ မီးဖုိထဲမွ သရဲကလည္း အိမ္ေရွ႕ႏွင့္ မီးဖုိေခ်ာင္ ကုိ အထပ္ထပ္ အခါ ေလွ်ာက္ေျပးေနျပန္သည္။ အိမ္ေရွ႕က အဖြားႀကီးသရဲကလည္း ညည္းသည္။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ေၾကာက္စရာ့ သရဲသံစုံ တီး၀ုိင္း တစ္ခုအလား ထင္မိသည္။ ေဟာ... ၄ ခ်က္ .. မီးကင္းတဲက ေခါက္သံက ေလးခ်က္... ဒါဆုိ မုိးလင္းဖုိ႕ သိပ္မလုိေတာ့ဘူးေပါ့။ သရဲမ်ားကေတာ့ ေသာင္းက်န္းဆဲ... အသံေတြကုိ နားစြင့္ေနရင္း တစ္ညလုံး မအိပ္ရေသး၍ထင္ သူငုိက္ျမည္းစ ျပဳလာသည္။ ေျခသံမ်ား .. ညည္းညဴသံမ်ား... တစ္လွည့္စီ တစ္လွည့္စီ ၾကားေနရရင္းျဖင့္ သူ႕မ်က္စိေတြ ေလးလံလာေနသည္။ သူပင္ပန္းလွပါၿပီ..........။
အုိ.. သရဲေတြကုိ ျမင္ေနရသည္.။ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနေသာ သရဲမွာ ေခါင္းမပါ.. ကုိယ္လုံးသက္သက္ျဖင့္ သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ညည္းညဴေနေသာ အဖြားႀကီး သရဲမွာ .. ဘယ္လုိရုပ္ရည္လုိ႕ သတ္မွတ္ရမည္ မသိ ..ႏွာေခါင္းက ခၽြန္ၿပီးေကာက္ေနသည္။ ဆံပင္ က ခပ္ေကြးေကြး လိမ္လိမ္ ေလးမ်ား ဆယ္ေခ်ာင္း တစ္စု ေလာက္ကုိ အနည္းငယ္သာ ေပါက္ေနသျဖင့္ ကတံုးနီးပါး ျဖစ္ေသာ ဦးေခါင္းႏွင့္ ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေနသျဖင့္ ဒူးေခါင္းေတြ ၾကားထဲ ေခါင္းႀကီးက ေရာက္ေနကာ ကုိယ္မပါေသာ သူတစ္ေယာက္အလားပင္။... ဘုရားဘုရား ေၾကာက္ဖုိ႕ ေကာင္းလုိက္ေလျခင္း။ ဟင္.. ကုိယ္လုံးသက္သက္ သရဲက သူ႕နားတုိးကပ္လာေနသည္။ ဟင့္အင္း မလာပါနဲ႕ ။ မထြက္.. စကားသံေတြ သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းက ထြက္မလာေတာ့...။ ေခါင္းပဲ အတင္း ခါယမ္း ထုတ္ကာ ကုိယ္ကုိက်ဳံ႕ၿပီး ျငင္းဆန္ေနမိသည္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သူ႕နား ကပ္မလာပါေစနဲ႕။ သူ႕ ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲပါ။ အနားထိ ေရာက္လာသည္။ ကပ္လာသည္။.... ေနာက္ေတာ့.. ........သူ႕လက္ကုိ အမိအရ ဖမ္းဆပ္ ကုိင္လုိက္ေလသည္။ လက္ကုိ ဖမ္းဆုပ္လုိက္ေသာ္လည္း အသည္း ႏွလုံးကုိ ဆြဲညွစ္သလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။ ထုိသရဲက လက္ကုိ ဖမ္းဆုပ္ၿပီး အသံထြက္လာသည္...။ သူသိသည္။ သုိ႕ေသာ အေ၀းႀကီးမွ လာေနသကဲ့သုိ႕သာ ၾကားေနရသည္။ .. ဘာကုိ ေျပာေနသည္လည္း.......... သူရင္းႏွီးေသာ အေၾကာင္းအရာေတာ့ျဖစ္သည္။.....
....
...
..
............
...
“ ညီညီ ... ဟဲ့..... ညီညီ... ထစမ္း အခု ထစမ္း”
သရဲက သူ႕နာမည္က ေခၚသည္.. လက္ကုိလည္း ကုိင္လႈပ္ဆြဲယမ္းေနေသးသည္။..
“ညီီညီ”
နားနား ကပ္ခါ ေအာ္ထည့္လုိက္ေသာ အသံေၾကာင့္ ေငါက္ကနဲပင္ ထထုိင္မိသည္။ သရဲ..ဟင့္အင္း သရဲ မဟုတ္ အေမပဲ။ မုိးစင္စင္လင္းေနၿပီ။ ဒါဆုိ သူအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ေပါ့။
“ဟဲ့ ညီညီ. ... နင္ .. ဘယ္လုိမ်ား အိပ္ေနသလဲဟင္.. ဒီေလာက္ေတာင္ အိပ္ပုတ္ႀကီးရသလား”
ဟင့္အင္း အေမမွားၿပီ၊ သူ ညက တစ္ညလုံး ပင္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ၄ နာရီ အထိ မ်က္စိအေၾကာင္သားျဖင့္ ရွိေနခဲ့ရသည္ေလ။.
.......
...
...
..
ခပ္ရွက္ရွက္သာ ၿပဳံးမိသည္။ အေမကေတာ့ အိပ္ေရးပုတ္လွေခ်ရဲ႕လုိ႕ လူတုိင္းကုိ ေျပာေနေတာ့မည္။ သား မေန႕ညက မနက္ ၄ နာရီထိ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူးဟု အေမ့ကုိ သူမေျပာျဖစ္လုိက္ေတာ့ပါ။
အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာတြင္ ေသဆုံးေနေသာ ခုိတစ္ေကာင္ေတြ႕သည္။
အဲ မီးဖုိေခ်ာင္လား။
မီးဖုိေခ်ာင္ကေတာ့ ဟင္းလင္ျပင္နီးပါး က်န္ခဲ့သည္။
ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ား၊ ဟင္းခ်က္အုိးမ်ား ၊ ေပါင္းအုိး မ်ားသာ မက ဟင္းခ်က္စရာမ်ားႏွင့္ အေမႏွပ္ထားေသာ အမဲသားအုိးပါ တက္တက္စင္ေျပာင္ေနေလသည္။
ေအးေအးေဆးေဆး စိမ္ေျပနေျပကု ိခုိးသြားတာျဖစ္မည္ဟု ခရီးက ျပန္လာေသာ အေဖက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
ဟင့္အင္း .. အေဖရယ.္.... အဲဒါ သရဲစားသြားတာပါ...........။ သူစိတ္ထဲကပဲ ေျပာျဖစ္လုိက္ေတာ့သည္...။ အေဖက သရဲ မေၾကာက္တတ္သူတစ္ဦးမုိ႕ပင္။
ဘာပဲေျပာေျပာဒီညေတာ့ သူ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည္မွာေတာ့ ေသခ်ာေလၿပီ။ အေမရယ္ အေဖရယ္...ျပန္လာၿပီကုိး။ ဆုိင္က၀ယ္စားေသာ ထမင္းက အေမ့မ်က္ေစာင္းေလးႏွင့္မုိ႕ နင္တင္တင္ေပမယ့္ လက္ရာ အေျပာင္းအလဲေလးမုိ႕ ပုိစား၀င္သလုိ ခံစားမိသည္။ အေမသာ သူ႕စိတ္သိလွ်င္ မ်က္ေစာင္းကေန လက္ေစာင္းအျဖစ္ေခါင္းေပၚေရာက္လာႏုိင္ေသးရဲ႕။ .... ကဲ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီညေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မည္ .. ဟုိဖက္ အခန္းမွာ အေဖနဲ႕ အေမရွိသည့္မုိ႕ သူစိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ေပ်ာ္ပါသည္။... ေအာ္ .. အိပ္မေပ်ာ္ခင္ေတာ့ .. ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာရဦးမည္။.... ခပ္တုိးတုိးေလးမွျဖစ္မည္ .. အေမမၾကားေအာင္ေပါ့.. “ အေမ့ အမဲသားႏွပ္အုိးကုိ သရဲခုိးတာပါ ” ဟု။
မုိးယံမင္းလြင္
No comments:
Post a Comment